(مسئله 881) نجس كردن زمين و سقف و بام و طرف داخل ديوار مسجد، حرام است و هركس بفهمد كه نجس شده است، بايد فوراً نجاست آن را برطرف كند; و احتياط واجب آن است كه طرف بيرون ديوار مسجد را هم نجس نكنند، و اگر نجس شود، نجاستش را برطرف نمايند، مگر آنكه واقف، آن را جزء مسجد قرار نداده باشد.

(مسئله 882) اگر انسان نتواند مسجد را تطهير نمايد، يا كمك لازم داشته باشد و پيدا نكند، تطهير مسجد بر او واجب نيست، ولى اگر بى احترامى به مسجد باشد، بنا بر احتياط واجب، بايد به كسى كه مى تواند تطهير كند اطّلاع دهد.

(مسئله 883) اگر جايى از مسجد نجس شود كه تطهير آن بدون كندن يا خراب كردن ممكن نيست بايد آنجا را بكنند يا اگر خرابى زياد لازم نمى آيد خراب نمايند، و هزينه پركردن چاله و تعمير خرابى بركسى است كه مسجد را نجس كرده است و بر اشخاصى كه براى تطهير مسجد جايى از آن را كنده اند، يا قسمتى از آن را خراب نمودند، پركردن جايى كه كنده اند، وساختن جايى كه خراب كرده اند، واجب نيست; ولى اگر كسى كه نجس كرده بكند يا خراب كند، در صورت امكان بايد پركند و تعمير نمايد.

(مسئله 884) اگر مسجدى را غصب كنند و به جاى آن خانه ومانند آن بسازند يا تخريب كرده و جزء خيابان و كوچه نمايند كه ديگر به آن مسجد نگويند، گرچه ترتيب احكام مسجد بر آنها، مطابق با احتياط مستحب است، به جهت آنكه گفته مى شود زمين مسجد به هيچ قيمت از مسجديّت نمى افتد; ليكن اقوى، خروج آن از مسجديّت و بودن آن مثل بقيّه خيابانها و كوچه هاست و با هم تفاوتى ندارند و با تغيير عنوان، احكام مسجديّت از بين مى رود و عرفاً مسجد از بين رفته تلقّى مى شود; به علاوه كه بقاى عنوان مسجد، بى اثر است، پس اعتبارش هم غير صحيح است.

برای مشاهده به ادامه مطلب مراجعه فرمایید